Het lukt me niet te bewegen op het ritme van de zomer en te vertragen. Nu het virus vroeger dan verwacht terug onze achtertuin bedekt als sneeuw in volle zomer slinkt mijn tijd om het huis klaar te stomen voor het najaar. Want als dat sneeuwtapijt ons weer dichter bij elkaar brengt is er ruimte nodig. Ruimte in ons huis en in ons hoofd.
Ruimte creëer ik al jarenlang door – zoals het woord zegt – op te ruimen. Het jaar rond. Ieder seizoen houd ik een lenteschoonmaak. Al 10 jaar lang in dit huis. Ik berg spullen op onze zolder op en in de kelder. Spullen die ik onderweg tegenkom en van beneden naar boven breng. Of omgekeerd. Bij gebrek aan opbergruimte op de verdiepingen ertussen.
Er staat altijd een wasmand aan de trap. Met alles, behalve was. Te wachten op de sorteerhoed uit Zweinstein. Daarnaast de wasmand met kleding die een retouche nodig heeft. Mutsen, t-shirts, zomerjurkjes en truien. Per seizoen een laagje. Jaar na jaar. Met tussen de lagen een verdwaalde tekening. Weggewaaid tijdens een winterstorm uit de mand met alles, behalve was. Aan de hand van een geologisch onderzoek zou ik kunnen reconstrueren in welk jaar de tekening werd gemaakt.
Gelukkig staan er geen verhuisdozen meer. Toch heb ik het gevoel dat ik nog steeds aan het verhuizen ben. Ook al rijd ik ieder seizoen naar de kringloopwinkel, de spullen schieten als paddenstoelen uit de grond. De enige oplossing lijkt me bij momenten te verhuizen naar een huis dat al die spullen kan opbergen. En waar mijn hoofd leeg kan zijn.
Dat verhuizen niet de oplossing is bedacht ik al eerder. Dat inzicht kreeg ik ook door het lezen van het boek “JOMO! the joy of missing out” van opruimcoach Nele Colle. Nele geeft je inzicht in hoe je die gigantische spullenberg kan aanpakken. Op de eerste plaats door het ontspullen. Daarnaast vertelt ze ook wat je kan doen om ruimte in je hoofd vrij te maken. Tot slot ga je praktisch aan de slag in acht stappen met het opruimstappenplan. “Rust in je huis, evenwicht in je leven, ruimte in je hoofd”. Toen ik vorige maand de zolder bevrijdde van heel wat rommel leek het of ik ook mijn eigen bovenkamer had opgeruimd.
Uit het boek leerde ik ook dat ons probleem niet enkel de spullen zijn. Maar het feit dat de ruimtes in ons huis geen vaste functie hebben. Ik droog de was in de eetkamer. Onze huisvoorraad staat op drie verschillende plaatsen. Dus ook in een kast waar mijn drogende was steeds de weg verspert. Ik verhuis in de lente de zomerschoenen van onze kleerkast naar de schoenenkast in de hal. En jawel, in de herfst doe ik hetzelfde met de winterschoenen.
Toen onze zolder in het voorjaar noodgedwongen omgetoverd werd tot werkplek, klaslokaal en strijkplaats werd ons probleem acuut. We hadden het fenomeen jaren genegeerd. Het viel ons toen ook niet zo op. Als we het huis uit waren om te gaan werken trokken we de deur achter ons dicht. En weg was het probleem.
Het is dus de hoogste tijd om iets aan onze ruimtes te doen. Ik ben genoodzaakt iedere ruimte grondig aan te pakken. Te klussen en elke ruimte zijn eigen functie te geven. Tijdens de lockdown had ik mijn nestdrang nog onder controle. Nu haalt de tijd me in en moet de zolder sneller dan verwacht af als werkplek. Terwijl het me het ideale moment lijkt voor bouwverlof.
Gelukkig dwingt nu niet de sneeuw maar de zengende hitte me om me onder het deken van de tijd te rusten te leggen. Me koest te houden in mijn nest en mijn vuur te temperen. Zodat ik nog kan nazinderen in het najaar. Wanneer het opnieuw sneeuwt. Waarschijnlijk nog voor het winter is. En de zomerschoenen nog in de hal staan.