Inzichten in mijn zijn
De uitgestalde glanzende exemplaren in het winkelraam van de papierhandel overtuigden me om niet langer te wachten. Ik weet eigenlijk niet waarom ik het zo lang had uitgesteld. Want sinds ik terug brieven schreef groeide mijn verlangen naar het vormen …
Een jaar lang geen verf kopen. Het leek me een grote uitdaging. Groter dan het niet kopen van een paar nieuwe schoenen. En zeker nadat ik de laatste twee jaar de klussen in ons huis had aangepakt als was het …
De eerste lentezon weerkaatst op de weg waardoor ik een fractie van een seconde niets meer zie. In die flits herinner ik me de autorit naar de dansles op woensdagnamiddag. Waarbij mijn grootvader achter het stuur van de lichtbruine Peugeot …
In de ogen van dochterlief is de spanning te lezen. Alleen kan ik er niet in zien of het door de harde windhoos is die de takken onze stadstuin in blaast. Of door de opwinding. Omdat zij nog het minst …
Ik ben gewaarschuwd. Door het gepiep van de schurende scharnieren die stipt om kwart over zes de harde knal aankondigen. Gevolgd door het trillen van de ramen en een nagolf van contrasterende stilte. Net op tijd trek ik mijn dikke …
Ik hoorde het kraken. Of eerder knisperen. Zoals het bevroren gras dat deze ochtend onder mijn voeten werd vertrappeld. Ook zo voelden mijn hersenen toen ik mijn hoofd brak over de vraag wat me vandaag blij maakte. Op deze enige …
Ik dompelde me onder. Net op tijd. Ik had nog welgeteld een uur om mijn laatste plan van 2021 waar te maken. Dat bijna afgelopen jaar plakte aan mijn lijf. En mijn krullen hadden zich in elkaar verstrengd tot knopen. …
Ieder jaar koop ik licht. Veel licht. Theelichtjes, kaarsen, kerstboomverlichting en slingers vol LED-lampen. Voor de sfeer. Tijdens het donkerste seizoen van het jaar. Ik hou er eigenlijk wel van. Van die donkere dagen. Zo tussen Sint-Maarten en Kerst. Wanneer …
Hier zit ik dan. Met een rechte rug en mijn voeten stevig op de grond. De ogen gesloten waardoor ik me afsluit van de wereld rondom me. En van alle hoopjes rommel die ik nog moet opruimen. Ik zit klaar …
Het werd dringend tijd. Tijd dat de zomer – waarvan ik steeds grote verwachtingen had – voorbij was. En dat ik tot inkeer kwam dat ik ieder jaar teleurgesteld zou zijn als ik hem niet de tijd gaf van meer …