Al 10 jaar nam ik afscheid van mijn grootvader nadat ik hem een bezoekje bracht. Telkens met het idee dat het misschien de laatste keer zou zijn dat ik hem zag. “Ze zeggen dat de tijd snel gaat. Wel dat is ook zo en ik kan het weten”, zei hij toen hij 95 werd. Hij praatte over vroeger alsof het gisteren was. Hij zou zo de tijd terugdraaien. En ik denk ook wel vooruit. Want de fysieke beperkingen op zo’n leeftijd vond hij tijdrovend. Hij had zijn leven geleefd en was daar tevreden mee. De kloktijd mocht voor hem wel stilstaan.
In de podcast “De magie van het luisteren” op Klara bespreekt schrijfster en filosofe Joke Hermsen hoe je tijd kan benaderen en wat de relatie is tot muziek. Met haar warme stem neemt ze je op een heel aangename manier mee in haar verhaal en filosofische kijk op tijd. We hebben de neiging de kloktijd voor waar aan te nemen. De chronologische tijd. Terwijl de tijd als een “momentum” ervaren een heel positieve benadering van de tijd is. De tijd van het juiste moment dat eeuwig kan duren en een remedie is voor ons besef van vergankelijkheid. Dat is de tijd waar wij in ons dagelijks leven nood aan hebben.
Sinds hij onlangs viel woont mijn grootvader niet meer thuis. Hij wordt verzorgd in een woon en rusthuis. Daar krijgt hij de beste zorgen die een man, die dit jaar zijn 97ste levensjaar ingaat, kan krijgen. Als ik hem bezoek in het rusthuis zie ik ergens ver weg in zijn ogen herkenning. Maar ik voel dat hij me niet meer kent in het nu. Als ik weg ben, ben ik er voor hem ook niet geweest. Hij herinnert me niet meer.
Zijn tijd is een “momentum” geworden waarin heden en verleden samensmelten. Het ene ogenblik zit hij in het nu, het andere in het verleden. En eigenlijk is dat helemaal niet erg. Dat is die tijd waarvan wij dromen. Een momentum waarin je geniet van wat er is, in het ogenblik zelf. Ik gun hem die tijd.
Al 10 jaar nam ik afscheid van mijn grootvader omdat ik dacht hem op een dag niet meer te zien. Ik stond er echter nooit bij stil dat hij het zou zijn die afscheid zou nemen van mij.