Enkele weken geleden reed ik me vast tussen de letters van mijn cursus. De cursus die me de gevolgen van stress nog eens onder de neus duwde. Maar ik had geen stress. Want ik was niet als kind mishandeld, had …
Naadloos
Ik hoorde het kraken. Of eerder knisperen. Zoals het bevroren gras dat deze ochtend onder mijn voeten werd vertrappeld. Ook zo voelden mijn hersenen toen ik mijn hoofd brak over de vraag wat me vandaag blij maakte. Op deze enige …
Nieuwjaarsduik
Ik dompelde me onder. Net op tijd. Ik had nog welgeteld een uur om mijn laatste plan van 2021 waar te maken. Dat bijna afgelopen jaar plakte aan mijn lijf. En mijn krullen hadden zich in elkaar verstrengd tot knopen. …
Mindful mess
Hier zit ik dan. Met een rechte rug en mijn voeten stevig op de grond. De ogen gesloten waardoor ik me afsluit van de wereld rondom me. En van alle hoopjes rommel die ik nog moet opruimen. Ik zit klaar …
Traagtijd
Het werd dringend tijd. Tijd dat de zomer – waarvan ik steeds grote verwachtingen had – voorbij was. En dat ik tot inkeer kwam dat ik ieder jaar teleurgesteld zou zijn als ik hem niet de tijd gaf van meer …
Spaarzaam
Het was uiteengespat. Met een knal op de grond. Uitgesmeerd over de hele vloer. Ik zag het gebeuren maar kon het niet opvangen. Ik had weer te veel bespaard. Iets wat ik nog te vaak doe. Hoewel ik meestal tevreden …
Zinderende zomer
Het lukt me niet te bewegen op het ritme van de zomer en te vertragen. Nu het virus vroeger dan verwacht terug onze achtertuin bedekt als sneeuw in volle zomer slinkt mijn tijd om het huis klaar te stomen voor …
Cijferfetisjisme
Ik verdenk mezelf van cijferfetisjisme. Hoewel ik de palindroomdag op 02/02/2020 niet vierde. Dat was een brug te ver. Of een gemiste kans want de volgende valt pas over 101 jaar. Toch lijken de cijfers 0,1 en 2 belangrijk in …
Manifest
Toen de grenzen rond mijn leven werden gesloten, omdat de mensheid op zijn grondvesten daverde, merkte ik dat de duurtijd van de dingen heel relatief kan zijn. Vooral tijdens het wachten werd ik me daarvan bewust. Wachten op de beslissingen …
Woordkunst
Daar hang ik dan. Met mijn linkeroor op het bureau op onze zolder. Mijn rechterarm slingerend naast me. Turend door het dakvenster naar de kerktoren die scheef door de hemel priemt. Het eerste niet gevulde moment sinds weken. En ik …