Als de ochtendmist verdwenen is, verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Het zicht op het nieuwe seizoen zorgt voor een nieuwe adem. Thuis ga ik voor mijn kleerkast staan en trek mezelf een dikkere trui aan. En een andere ‘ik’. …
Spaarzaam
Het was uiteengespat. Met een knal op de grond. Uitgesmeerd over de hele vloer. Ik zag het gebeuren maar kon het niet opvangen. Ik had weer te veel bespaard. Iets wat ik nog te vaak doe. Hoewel ik meestal tevreden …
Beschermengel
Ze laat me los. Ieder schooljaar wat meer. Terwijl ik nu meer dan anders haar hand wil vasthouden in een wereld die naar het vagevuur neigt. Maar ze is er klaar voor. Want vorig jaar viel ze al uit het paradijs. …
Zinderende zomer
Het lukt me niet te bewegen op het ritme van de zomer en te vertragen. Nu het virus vroeger dan verwacht terug onze achtertuin bedekt als sneeuw in volle zomer slinkt mijn tijd om het huis klaar te stomen voor …
Weg van wandelen
Mijn stad woont in een groene long. Die groene stadsomwalling zorgt voor zuurstof wanneer de drukte en uitlaatgassen me naar adem doen happen. Begrijp me niet verkeerd. Ik koos bewust om in deze stad te wonen. En ik woon er …
Cijferfetisjisme
Ik verdenk mezelf van cijferfetisjisme. Hoewel ik de palindroomdag op 02/02/2020 niet vierde. Dat was een brug te ver. Of een gemiste kans want de volgende valt pas over 101 jaar. Toch lijken de cijfers 0,1 en 2 belangrijk in …
Manifest
Toen de grenzen rond mijn leven werden gesloten, omdat de mensheid op zijn grondvesten daverde, merkte ik dat de duurtijd van de dingen heel relatief kan zijn. Vooral tijdens het wachten werd ik me daarvan bewust. Wachten op de beslissingen …
Verbonden
Ben ik juist verbonden? Het zou de vraag kunnen zijn van de medewerker aan de andere kant van de Corona opsporingslijn. Ik werd nog niet gebeld. Maar de zin spookt al dagen in mijn hoofd. Zoekend naar de verbindingen die …
Zandtaart
Ik mag nog in sprookjes geloven! Het nieuws dat dochterlief dit schooljaar nog even terug naar school mag klinkt als muziek in onze oren. Het lag zwaar op mijn maag dat sommige kinderen, waarvan te veel kwetsbare, nog niet naar …
Woordkunst
Daar hang ik dan. Met mijn linkeroor op het bureau op onze zolder. Mijn rechterarm slingerend naast me. Turend door het dakvenster naar de kerktoren die scheef door de hemel priemt. Het eerste niet gevulde moment sinds weken. En ik …